Spoednie en die Suidweste

Ons kar het uiteindelik 'n naam....Spoednie! Ek hoef seker nie meer te se nie!

Roadtrip...mmm....ons is op die oomblik in, kom ons noem dit die dorpie-sonder-naam, of liewer die plek-sonder-dorpie is 'n beter beskrywing. Dis tussen Niks en Bryce Canyon in Utah. Ons het Maandagoggend vertrek met 'n legendariese fietsrak met ons mountain bikes op (Chanel sou trots gewees het), tent, warm baadjies net vir ingeval, en viennas, "instant oats" en kaastoebroodjies (ek word nou beter met die vroutjie-sorg-vir-padkos-ding!)

Die vakansie het afgeskop met 'n 8-uur lange trippie tot op Needles. Ek skryf heeltyd "Needless" per ongeluk! "Needless to say" gaan daar nie veel aan nie. Die dat ek en Steph besluit het kook op 'n kampstoof in 'n motelkamer is mos bobaas! Stukkies boerewors en ontvriesde rys later is ons weer oppad die volgende oggend. Ons het Vegas net-net misgery en so ook die "Grand Canyon" en ek weet die vraag op jou lippe is "is so iets moontlik?". Ja-ja, ons het bietjie met die GPS gesukkel, maar eintlik werk die Juiced's met 'n plan! In Junie kom Nicolene en Lindie uit London kuier en die bogenoemde plekke is op die agenda. So hou die Juiced's dan padlangs verby oppad Monument Valley toe. Ek raak toe al halfpad so opgewonde, ek begin sommer so foto's neem in die ry (Chanel sou nie trots gewees het nie!). Dis rooi en mooi...ons is verby 'n paar van Joshua se bome en verder klippe en sandkasteel berge, rooi en wit en groen karoo bosse in die voorgrond.

Ons het kamp opgeslaan net deskant die bekendste monumente in die vallei, "the mittens"..."yes and we needed mittens". Effe kil sou Stephan se, ek se Ongelooflik KKKKKOUD. Maar absoluut die moeite werd!! (sien die kiekie hieronder)

Spoednie en Mrs Bond (die GPS nadat ons met haar "ge-bond" het) het aangeskuif na Antelope Canyon, waar 'n Indiaan Cowboy (OK, nie regtig nie, hy is net half Indiaan en jaag soos 'n Cowboy) net vir ons tweetjies uitgevat het na die Canyon. Ek sal moet foto's wys, mens beskryf nie so iets in woorde nie!! Joe!

Sonsondergang het ons by die "Horseshoe Bend" gestaan en die ysige wind trotseer. En vandag is ons "keelseer". Vanmiddag moes ons bietjie 'n motel soek en kom skuins le om die grieperigheid te probeer afskud. HEELTEMAL DIE MOEITE WERD WEL.

Buite sneeu dit sulke fyn vlokkies en ek wonder hoe ons ooit weer ons fietse van die fietsrak af gaan kry...legendaries se ek jou! Legendaries....